Empezamos a intuir el final de nuestra ruta, y hoy hemos tenido esa sensación más que ningún otro día. Homer será nuestro último pueblo a visitar en la ruta por Alaska… Después desharemos camino hasta volver a Anchorage, desde donde sale nuestro vuelo. Pero para celebrarlo, hemos ido a hacer un brunch, esta comida que se han «inventado» los americanos para los fines de semana: una mezcla de desayuno y almuerzo. Lo que ellos no saben es que esto ya lo hacíamos nosotros cuando nos levantábamos los domingos después de la fiesta de los sábados por la noche… Pero bueno, hemos repetido en nuestra bakery preferida de Homer, Two Sisters Bakery. Yo (Cristina) he comido una fantástica sopa marroquí con pollo y verduras y Manel, para no perder la costumbre, ha pedido una super guarrada de las suyas, con azúcar a tope, que se llamaba «Sticky Ban», o sea, «Pegajoso Prohibido». Os podéis imaginar cómo era!


Tras el brunch y ya que hacía un día buenísimo hemos paseado por todas partes. Hemos visitado el Farmer’s Market que hacen cada sábado por la mañana en Homer. Montan tenderetes donde venden productos locales y/o artesanos. Es pequeñito pero bastante auténtico.




Nos acercamos al Split de Homer, una lengua de tierra que entra en el mar, y hoy sí que hemos podido ver águilas! Como la marea estaba baja, nos hemos podido acercar bastante a una de ellas, que se ha dejado fotografiar un buen rato, aunque no nos hemos atrevido a ir más mar adentro por miedo a quedarnos enganchados en el barro! Y Manel ha vuelto a hechar de menos no llevar un teleobjetivo más potente…


También damos una vuelta por el puerto de Homer. Está lleno de amarres y barcos. Aquí se concentran también muchos bares y restaurantes.






Después de la sesión faunística, hemos subido hasta una montaña de unos 300 metros, que hay al lado de Homer, por la East Hill Road, desde donde hay unas vistas geniales de todo el pueblo, las montañas de la otra parte de la bahía e incluso los glaciares Dixon, Portlock y Grewingk.



Y para acabar de rematar, hemos dado una vuelta por las tiendas del pueblo. Nada mal! Hemos pasado el rato hasta la hora de la cena y finalmente hemos decidido cenar en el restaurante que teníamos reservado, el Captain Pattie’s. Ayer acabamos con las barrigas llenas, pero hoy también promete.


Nos sentamos en una mesa con vistas al mar, y la chica que nos atiende es super-amable. Nos decidimos por un pequeño entrante, ensaladas y pescado: salmón, una especie de bacalao y el Rockfish (no tenemos ni idea como es la traducción). Hemos acribillado a la chica a preguntas; tienen muchas clases de todo, de pescado, de salsas, acompañamientos… Uf! Nos pide qué salsa queremos para la ensalada, y nosotros pretendemos que nos explique cada una. Imposible! Nos ha traído una muestra de todas con el nombre apuntado. Qué paciencia, la pobre…



Para nosotros es muy temprano (acabamos de cenar a las 21:30 h), pero somos los últimos en salir del restaurante. Aquí funcionan como el resto de Europa, y a nosotros nos cuesta este horario, aunque entendemos que es mejor para todo. Echaremos de menos el pueblo de Homer…
Com sempre unes fotografies extraordinàries. Quant torneu m’agradaria que completéssiu la vostra ruta amb un mapa per fer-nos a l’idea de per on heu passat.
No us queixeu de que la ruta s’acaba, perquè encara us queda una segona part a la que us acompanyaria sense pensar-ho gaire.
Moltíssimes gràcies Miquel pels teus últims comentaris. Hem estat un parell de dies sense cap connexió a internet. Com sempre ens encanta que us agradin les fotografies, que són una part molt important del nostre bloc.
Ens hauria agradat completar la informació diària amb un mapa de la nostra ruta, però no hem pogut fer-ho. Tot així, quan arribem a casa, detallarem les carreteres i llocs on hem passat. A més de donar més informació i consells de tota la nostra ruta.Tenim moltes més coses a explicar. Encara que segurament farem una pauseta als nostres posts. No ens veiem amb forces de fer una entrada diària a Hawaii, així que ho deixarem per la tornada.
Gràcies com sempre per seguir-nos.
Manel i Cristina